Szanowni Państwo,
Drodzy Współpracownicy,
Członkowie i Sympatycy Kongresu Oświaty Polonijnej!
Kiedy dzisiaj, w tym szczególnym dniu, przychodzi mi napisać pożegnalny list, moja pamięć zupełnie nie pomaga mi uśmierzyć wzruszenia, jakie mi towarzyszy. Podsuwa bowiem obrazy sprzed lat, które nabierają ostrości, a ich treść staje się namacalna, bezpośrednio obecna, nieledwie dostępna na wyciągnięcie ręki. Szczególnie mocno wracają do mnie okoliczności inicjacji działalności Kongresu Oświaty Polonijnej. Dobrze pamiętam (a jeszcze lepiej wspominam) tamten czas wytężonej pracy, ekscytacji oraz szczęścia, poprzedzający Zjazd Założycielski w Pułtusku. 23 czerwca 2012 roku. Pamiętam energię tamtego czasu i towarzyszący nam entuzjazm, który sprzyjał budowaniu, instalowaniu nowej inicjatywy: samorządnej organizacji przedstawicielskich oświatowych środowisk polskich i polonijnych poza granicami kraju.
Gdy teraz, z perspektywy dekady, dokonuję bilansu działalności, swoiście pojętej inwentaryzacji, to nie mogę wyjść z podziwu, że działalność Kongresu Oświaty Polonijnej odbywała i odbywa się w ramach pracy społecznej członków, pracy dobrowolnej, funkcjonującej poza systemem wynagrodzeń i nobilitacji. Niewątpliwie nie jedno mogliśmy zrobić lepiej lub inaczej, ale nie zmienia to faktu podstawowego: gdybym miała dzisiaj określić charakter naszej pracy, to bez zbędnych wątpliwości powiedziałabym, że reprezentujemy coraz rzadszy typ ludzi bezinteresownie zaangażowanych w służbę publiczną: państwowców, którzy często wystawieni na niedogodności, mierzący się z różnymi trudnościami są gotowi wspierać funkcjonowanie Państwa w obszarach, które trzeba uznać za newralgiczne, decydujące o jego kontinuum.
Dzisiaj, trzy tygodnie po V Zjeżdzie KOP w Krakowie kiedy zakończyłam swoją ostatnią kadencję prezesa KOP, składam najpiękniejsze podziękowania współpracownikom za to co ostatnią dekadę solidarnie zdołaliśmy wypracować, budując silną i stabilną międzynarodową markę Kongresu Oświaty Polonijnej.
Ten horyzont sprawia, że w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku na zakończenie mogę powiedzieć „Zrobiłam, co mogłam, ci, którzy potrafią, niech zrobią lepiej”.
To dla mnie zaszyt, że mogę Państwu przedstawić nowe władze Stowarzyszenia, wybrane w dniu 2 lipca 2023 roku w Krakowie w trakcie V Zjazdu Kongresu Oświaty Polonijnej. Gratuluję!
Prezes:
Pani Wiktoria Laskowska-Szczur: Żytomierski Obwodowy Związek Polaków na Ukrainie
Członkowie Zarządu:
Pani Elżbieta Barras: Polska Macierz Szkolna w Wielkiej Brytanii
Pani Teresa Arszagi vel Harszagi: Polskie Centrum Kształcenia im. Św.Jana Pawła II w Belgii
Pan Witalij Chmielewski: Karagandyjskie Obwodowe Stowarzyszenie Polaków w Kazachstanie
Pani Krystyna Dzierżyńska: Polska Macierz Szkolna na Litwie
Pan Aleksander Sielicki: Związek Organizacji Polskich „ Jedność” oraz Krasnodarskiej Organizacji Regionalanej Polskie Centrum Narodowo-Kulturalne „ Jedność”
Komisja Rewizyjna:
Pani Teresa Szramek: Związek Nauczycielstwa Polskiego w Kanadzie
Pani Wanda Szadkowska: Związek Polaków w Nietyszynie
Pani Ewa Piacentile: International Institute of Polish Culture in Padua
Kongres Oświaty Polonijnej rozpoczyna drugą dekadę działalności już pod auspicjami Pani Prezes Wiktorii Laskowskiej-Szczur. Jestem przekonana, że w sposób wzmożony będzie troszczyć się o dalsze jednoczenie oświatowych instytucji polonijnych, rekomendując – jak dotychczas – działania mające zapewnić polskim dzieciom w świecie dostęp do atrakcyjnych programów edukacyjnych, utrwalających kontakt z językiem i kulturą ojczystą, a tym samym walnie przyczyniając się do wspierania władz krajowych w budowaniu polskiego kapitału intelektualnego i społecznego w świecie dla dobra Polski i Polonii.
Głęboko wierzę, że doświadczenia które zdobyliśmy w minionych latach będą procentować przez następne lata wspierając władze Stowarzyszenia z Prezesem Panią Wiktorią Laskowską-Szczur. Nawet w okresach podziałów można mówić przyjaznym językiem bo to pierwszy krok do POROZUMIENIA. A nie ma dziś dla oświaty polonijnej nic bardziej ważnego!
Z całego serca dziękuję,
Jolanta Tatara
